Ποτέ δεν είχα εντριφύσει στην blues. Ήταν ένα είδος το οποίο μου προξενούσε μια μονοτονία, λόγω των επαναλαμβανόμενων μουσικών μοτίβων. Όταν λοιπόν ο Παύλος Καραπιπέρης μου έστειλε το άλμπουμ του “acoustic and electric growls“, άρχισα να αλλάζω ριζικά άποψη για αυτό το είδος μουσικής. Το άλμπουμ αυτό είναι ,στ αλήθεια, κάτι το διαφορετικό, και αποτελείται από τα εξής κομμάτια:
1. Place in your brain
2. Life’s just a bar where there ain’t no booze
3. Simple honest and wise
4. Broken pieces of my wasted time
5. In this joke joint of bitter music
6. I can’t do anything right
7. Trapped in a fox hole
8. Some strange truths
9. The best trip that never ends
10. A new destination
11. The old blue fence of fear
12. Break out of your cage
13. All comes out right
14. Wrapped up in your magic world
15. The blues in his veins
16. The river
17. Stupid blues rules
Όπως μαρτυρεί ο τίτλος του τελευταίου τραγουδιού, ο Παύλος Καραπιπέρης αποφάσισε να αθετήσει κάθε κανόνα που αποτελεί την μπλουζ μουσική και να φτιάξει κάτι απόλυτα δικό του, θα το χαρακτήριζα ψυχεδελικό μπλουζ, αν φυσικά μπορεί να μου επιτραπεί αυτός ο όρος.
Το ύφος του άλμπουμ, με οδήγησε στο να το προσεγγίσω κάπως διαφορετικά, και θα εξηγήσω παρακάτω Προσπαθώντας να προγράψω το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, όπως πάντα, θα ήταν κάπως άκομψο για το συγκεκριμένο άλμπουμ, γι αυτό θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω ως σύνολο.
Τα συγκεκριμένα κομμάτια σε ταξιδεύουν: ο ακροατής περιμένει ότι θα ακούσει blues, αλλά κάθε άλλο παρά blues ακούει. Τα κομμάτια αυτά μπερδεύουν με έναν γοητευτικό τρόπο, σε ταξιδεύουν και τα μουσικά μοτίβα είναι παράξενα και θα τολμούσα να πω κάπως απόκοσμα.
Είναι δύσκολο να περιγράψω τα μουσικά συναισθήματα που ένιωσα όταν άκουγα αυτό το άλμπουμ, αλλά αν έπρεπε να τα περιγράψω με δυο λέξεις, σίγουρα ένιωσα αναταραχή και ενθουσιασμό ταυτόχρονα.
Το πρότζεκτ αυτό χρησιμοποιεί και αλλά όργανα πέρα από την κιθάρα και τη φυσαρμόνικα, για να δέσει την μελωδία, και το καταφέρνει πολύ καλά ομολογώ να πω. Τα κομμάτια είναι ως επί το πλείστον άρυθμα, με παράξενους ρυθμούς.
Τα εφέ που χρησιμοποιούνται συντελούν στον dark/psychedelic blues χαρακτήρα του άλμπουμ. Όπως καταλαβαίνετε το συγκεκριμένο άλμπουμ, παρ ότι όχι τόσο κοντά στα μουσικά μου ακούσματα, με προβλημάτισε και μου άρεσε αρκετά. Μου δημιούργησε συναισθήματα πολύ περίεργα, όχι απαραίτητα κακά, αλλά πιο πολύ με μπέρδεψε! Αυτό που έχω να πω πάντως με κάθε ειλικρίνεια, είναι ότι είναι κάτι πρωτοποριακό, με προοπτικές να φτάσει ψηλά
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Da Vinci,
Σάββας Παπαευαγγέλου
