O Παύλος Καραπιπέρης των Small Blues Trap, μόλις κυκλοφόρησε το νέο του προσωπικό CD με τίτλο Acoustic & ElectricGrowls. Επειδή είχα την ευκαιρία να το ακούσω πολύ προσεκτικά, αποφάσισα να καταγράψω τις εντυπώσεις μου.Το όλο εγχείρημα πλημμυρίζει από φαντασία και βαθειά ανεξερεύνητα ξυπνήματα του υποσυνείδητου σ’ ένα δωμάτιο ψυχεδελικά καμωμένο. Απόκοσμοι ήχοι, πολύς πειραματισμός και μουσική φρασεολογία που ξενίζει έναν αμύητο στις προηγούμενες δουλειές του Παύλου. Όπως και να το κάνουμε, το Acoustic & Electric Growls δεν είναι για όλους. Ένας που ξεκίνησε πρόσφατα να φλερτάρει με τα μπλουζ, σίγουρα θα το παρακάμψει. Ένας πιουρίστας του μπλουζ, θα το παρακάμψει επίσης. Κάποιος που θέλει να ακούσει μουσική για να φτιάξει τη διάθεσή του νοιώθοντας τον ρυθμό, θα το αγνοήσει. Για όλες λοιπόν τις παραπάνω κατηγορίες ακροατών, το CD δεν αποτελεί επιλογή. Σε ποιον λοιπόν απευθύνεται;Πριν αποπειραθώ να απαντήσω στην παραπάνω ερώτηση, θα ήθελα να καταγραφεί πως ο Παύλος ΔΕΝ ενδιαφέρεται για το μέγεθος της δημοτικότητας της δουλειάς του ούτε για τη διεύρυνση του ακροατηρίου του. Γράφει μουσική γιατί έτσι λυτρώνεται, έτσι εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο, έτσι εξωτερικεύει την πλούσια φαντασία του, τη δημιουργικότητά του και τη διάθεσή του να ξεφεύγει από κάθε μορφής «κλισέ» και κάθε είδους στερεότυπο. Ο Παύλος Καραπιπέρης λατρεύει τον πειραματισμό. Λατρεύει την καινοτομία, το ανεξερεύνητο, το μοναχικό περπάτημα στο άγνωστο μακριά από «νόρμες», «επιτυχημένες συνταγές» και κάθε τι προβλέψιμο.
Σε ποιους λοιπόν απευθύνεται η νέα του δουλειά; Σε κάποιον που είχε την τύχη να εκτεθεί στην underground ψυχεδελική μουσική του 60-70. Σε κάποιον που διαθέτει διάθεση να έρθει σε ρήξη με τα καθιερωμένα, τα στανταράκια και τον καθωσπρεπισμό τους, σε κάποιον που γουστάρει να δοκιμάζει καινούργια πράγματα και σίγουρα σε κάποιον που δηλώνει αιρετικός στη συμβατότητα αλλά και την συμβατικότητα. Σε κάποιον που διαβάζει ανατρεπτική λογοτεχνία, σε κάποιον που αδιαφορεί για την γραμμικότητα του χρόνου και επιμένει να τον βλέπει μέσα από την κυκλική του διάσταση. Ναι, ο Παύλος Καραπιπέρης ξέρει καλά να καταργεί τον χρόνο, τουλάχιστον όπως αυτόν τον αντιλαμβάνεται ο μέσος άνθρωπος. Ναι λοιπόν, ευθαρσώς το ομολογώ: Το Acoustic & Electric Growls μου άρεσε. Μου άρεσε πολύ. Δεν θα το άκουγα ποτέ με παρέα. Δεν θα το άκουγα ποτέ για να ευθυμήσω, να φτιάξω το κέφι μου. Θα το άκουγα όμως ξανά και ξανά για να με συνοδέψει όποτε αποφάσιζα να αποτυπώσω κάποιες ανθρώπινες ιστορίες, κάποια σκιρτήματα της ανθρώπινης υπόστασης πάνω στο χαρτί. Θα το άκουγα επιμελώς κάθε φορά που θα αποφάσιζα να προετοιμαστώ για ένα ταξίδι του νου στα πέρατα της δικής μου υπόστασης. Θα το άκουγα ξανά και ξανά όποτε επιχειρούσα να να υποβάλλω τον εαυτό μου στη βάσανο της αναζήτησης των διαιώνιων αλλά μάταιων ερωτημάτων σχετικά με το ρόλο του ανθρώπου πάνω στη γη.Οι απρόβλεπτες ανατροπές που είναι αδιάσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης, έχουν αποικήσει τη νέα δουλειά του Παύλου ίσως περισσότερο από κάθε άλλη του δουλειά. Αυτή τη φορά όμως, αυτές οι ανατροπές συνοδεύονται από μια πολύ μεγαλύτερη ωρίμανση εκ μέρους του από πλευράς μουσικής ευελιξίας και ζύμωσης. Αυτή λοιπόν η «εκτός σχεδίου» δουλειά του Παύλου, απευθύνεται σε «εκτός σχεδίου ανθρώπους». Η συγκεκριμένη λοιπόν δουλειά ενός πολύ πιο ώριμου μουσικά Παύλου Καραπιπέρη μπαίνει στη δισκοθήκη μου σ’ ένα σημείο προσβάσιμο μόνο σε μένα γιατί μου αρέσει να ταξιδεύω μόνος μου, χωρίς παρέα και να πηγαίνω σε μέρη που δεν έχουν όνομα και που προκύπτουν άξαφνα στη πορεία του ταξιδιού . Σίγουρα αυτό το πόνημα του Παύλου θα ξενίσει πολλούς. Ίσως και να προσελκύσει αρνητική κριτική. Αυτό όμως θα πρέπει να τον χαροποιεί ιδιαιτέρως γιατί στο νου του θα πρέπει να φέρει κάτι πολύ σπουδαίο που είπε κάποτε ο παππούς μας ο Επίκουρος:
«Ποτέ μου δεν επιδίωξα να αρέσω στους πολλούς!Αυτά που τους αρέσουν δεν τα γνώρισακαι αυτά που εγώ γνωρίζωαπέχουν πολύ από το να τα καταλάβουν».
Δημήτρης Επικούρης
